Alweer een week verder!

Lieve allemaal,

Vorige week vrijdag werden we weer met z’n drieën om 06.00u wakker, omdat onze buren één of andere volksverhuizing deden waarbij heel veel luid gepraat en harde muziek nodig was. Na een kort nachtje stonden we dus weer om 08.00u op school en werd de dag weer begonnen met zingen op het schoolplein. Daarna heb ik weer de hele dag in P.P meegedraaid, voor de laatste keer helaas. Natasja, Michelle en ik hebben namelijk afgesproken dat we elke week een klas door zouden draaien, zodat we van alles wat zouden zien. Ik krijg nu nog steeds een brede glimlach als ik terug denk aan de lieve leerlingen uit P.P, die geen genoeg van je kunnen krijgen en maar aan je blijven zitten. Ik heb dus ook echt genoten van deze dag. Samen met de leerlingen heb ik een mangoboom gemaakt, omdat het thema ‘fruit and vegetable’ was en ik heb de leerlingen verhalen voorgelezen. Ook heb ik de leerkracht gevraagd of zij een foto wilde maken van mij met de hele klas als aandenken. En wat ben ik blij dat ik dit gedaan heb, want deze lieve leerkracht maakte er een hele fotoshoot van. Elke hoekje van het schoolplein is gefotografeerd en de leerlingen hebben elke pose, die je maar kan bedenken aangenomen. Het was een heerlijke dag.

Zaterdag was onze rustdag. We hebben voor zover dat kan lekker uitgeslapen en zijn daarna naar school gegaan om ons blog te kunnen plaatsen. Het was vreemd om te zien dat de school op zaterdag ook nog zo levendig is en de bovenbouwleerlingen gewoon tot één uur les hadden. We hoopten dat het blog plaatsen een half uurtje zou duren, maar na anderhalf uur waren we nog niet klaar vanwege het internet dat steeds uit viel. Stiekem kregen we een beetje het vermoeden dat de administratieve medewerkster steeds de stekker er uit trok, omdat ze het te lang vond duren. Toen het eenmaal gelukt was, zijn we naar huis gegaan en hebben we als echte Afrikaanse vrouwen de was gedaan. Wat waspoeder en water in een teiltje, spoelen en het via de achterdeur aan de waslijn hangen, tussen het wasgoed van de buren. Wat een enorme rotklus was dat in dit hete weer. En dan worden je kleren uiteindelijk ook nog maar een heel klein beetje frisser..
‘s Middags was het echt te warm om nog iets uit te voeren, waardoor we lekker in het zonnetje ons boeken hebben gelezen en ’s avonds hebben we onszelf vermaakt door een film te kijken.

Ik had verwacht dat zondag niet z’n heel interessante dag zou worden, maar wat was het weer gaaf! Om 08.30u stonden we voor de protestantse kerk in Kayunga, omdat we één van de leerkrachten hadden beloofd mee te gaan. Toen zij alleen pas veel later aan kwam lopen, begrepen wij dat het voor haar al bekend was dat de vorige dienst uit zou lopen en onze dienst pas een half uur later zou beginnen. Van tevoren zag ik er een beetje tegenop om twee uur lang in de kerk te moeten zitten, maar omdat ik me ogen uit kon kijken, was het zo voorbij. Er werden swingende nummers gezongen door een koor en hoe toegewijd de mensen hier ook zijn aan het geloof, moeders zitten gewoon lekker borstvoeding tijdens de dienst te geven en de dominee staat op de achtergrond gewoon te bellen. Een gênant momentje was alleen dat we ons even voor moesten stellen aan de gemeenschap, maar omdat de microfoon zo galmde hadden wij geen idee wat de dominee zei. We voelden dat alle ogen op ons gericht waren, die leerkracht had ons nog vooraan gezet ook, maar we hadden geen idee wat er van ons verwacht werd.
’s Middags werden we opgehaald door Walter om naar Kampala te gaan, om geld te pinnen voor onze Safari. Ook hebben we Walter gevraagd of we nog even naar de craft market konden gaan om nog wat souvenirs te kopen. Eenmaal in het centrum merkten we dat er een festival aan de gang was. Alle straten waren afgezet, er kwamen parades langs en het zag er, letterlijk en figuurlijk, zwart van de mensen. We zijn de menigte ingelopen en hebben staan kijken naar de paradewagens die voor bij kwamen met veel muziek en dansende mensen. Ook hebben we even langs de kraampjes gelopen. Walter gaf aan het eind van de middag toe dat hij het zo druk had om te kijken of wij in orde waren, dat hij helemaal niks van het festival heeft gezien. Zo erg als dit festival een belevenis was voor ons, zo erg waren wij een belevenis voor de mensen hier. Bij elke drie stappen die wet zetten, werden we namelijk aan onze armen aangeraakt, voelden er mensen aan onze haren en stuurden er mensen handkusjes naar ons. Het aparte is alleen dat we ons geen moment onveilig of ongemakkelijk hebben gevoeld. De mensen hier vinden je gewoon echt bijzonder. Zo bijzonder dat ouders naar je toe komen of je met hun kinderen op de foto wilt en zelfs mensen van onze leeftijd en ouder deden hier aan mee. En dan niet zo maar even een fotootje, maar twintig achter elkaar met allerlei verschillende poses. Bij Michelle en mij rolden op een gegeven moment de tranen over onze wangen van het lachen, zo bizar was het. Om de warmte en de menigte te ontvluchten zijn we in de auto gestapt en hebben we in een winkelcentrum even lekker een ijsje gegeten. Hierna zijn we moe van de warmte, maar nog steeds vol adrenaline, in de auto op weg naar ons appartement gestapt. Wat was het weer een super leuke dag!

Na een wat onrustige nacht was het weer maandag en stonden we weer vroeg op school. We hebben vandaag nog een keer onze remedial teaching in P.1 uitgevoerd, omdat deze leerlingen het het hardste nodig hebben. Ook hebben we vanochtend de rekenles in deze klas gegeven. Mariam en George, de onderbouw coördinator en de hoofdonderwijzer, wilden namelijk graag een les zoals die in Nederland wordt gegeven zien, met het gebruik van de instructietafel. Zo hebben we een les gegeven over de tafel van drie met een pakkende introductie, een middenstuk waarin we rekening hebben gehouden met de verschillende niveaus van de leerlingen, een instructietafel waaraan we de zwakke leerlingen alles nog een keer hebben uitgelegd en een duidelijke afsluiting. Het was voor ons erg leuk om te doen, maar de leerlingen waren door deze nieuwe manier van lesgeven duidelijk van slag.
’s Middags hebben we aan onze materialen, die we op deze school achter willen laten, gewerkt. Ook hebben we nog een gesprek gevoerd met een leerling, wat een opdracht van de pabo was. Ik had een gesprek met een meisje, waar ik meteen verkocht aan was door de ondeugende twinkeling in haar ogen. Tijdens het gesprek was het bijzonder om te merken dat deze leerlingen het helemaal niet gewend zijn dat een docent naar hun individuele mening vraagt. Enerzijds bleef het meisje erg neutraal in haar antwoorden, maar anderzijds leek ze op te bloemen omdat ze eens kon zeggen wat ze echt dacht.
Toen we eenmaal thuis waren en ik de douche uit kwam, hadden die Michelle en Natasja ineens slingers opgehangen! We gaan dit weekend op Safari, dus als ze het dan pas hadden gedaan, had ik er niet meer van kunnen genieten. Wat een lieve verrassing! :)

Dinsdagochtend onderweg naar school realiseerde ik me dat we de route die we elke dagen lopen ondertussen als normaal beschouwen. Toch is dat het helemaal niet. ’s Ochtends vroeg is het hier al ontzettend druk op straat. De kraampjes langs de wegen zijn allemaal al open en de mensen zijn druk bezig met chapatti’s te bakken of popcorn te maken. Boda Boda’s racen voorbij en je moet ook niet gek opkijken als een horde koeien met enorme horens je inhalen. En wanneer er een vrachtwagen of auto voor bij komt rijden, moet je je even omdraaien omdat er grote stofwolken op je af komen. Eigenlijk is dit dus elke dag weer een belevenis. Verder heb ik dinsdag een dagje in P.1, groep 3, meegedraaid. Ik heb hier een verhaal voorgelezen en kippen met de leerlingen geknutseld, omdat de klas het nu heeft over dieren in hun omgeving. Eenmaal thuis dacht je dat alles er weer op zat en dan kom je er achter dat er geen stromend water meer is! We kunnen niet afwassen, niet naar de wc en niet douchen. En naar dat laatste verlang je wel echt na weer z’n warme dag. Gelukkig deed alles het ’s avonds laat wel weer.

Toen we woensdagochtend het schoolterrein op liepen, waren de leerlingen zich alweer aan het verzamelen op het schoolplein. Toen de leerlingen uit P.P ons eenmaal gesignaleerd hadden, vlogen er vier kleuters op me af om even te kunnen knuffelen. Wat een heerlijk begin van de dag. De rest van de ochtend hebben we in P.2 ons remedial teaching programma uitgevoerd en weer laten zien hoe wij de instructietafel tijdens een rekenles in Nederland gebruiken. ’s Middags hebben we weer aan onze materialen gewerkt. Het nep geld, de kleine klokjes en de tafelkaartjes beginnen ondertussen al aardig vorm te krijgen.

Donderdag hebben we ons remedial teaching programma in P.3 uitgevoerd. De leerkracht die in deze groep staat is een wat oudere vrouw, maar echt een schat. Ze heeft bij ons aangegeven dat ze in sommige vakken wat inspiratieloos is geworden, dus we hebben vandaag wat lessen van haar overgenomen. Zo hebben we weer de rekenles met de instructietafel gegeven en een knutselles waarbij de leerlingen insecten hebben gemaakt. Ook hebben we een gymles gegeven en dit zou ik in Nederland nooit zeggen, maar wat was dat genieten. De gymlessen worden hier gegeven op een veldje tegenover de school. Dit veldje ligt op een soort heuvel dus wanneer je daar staat heb je een waanzinnig uitzicht. En dan is het verschrikkelijk gaaf om op die heuvel, in de brandende zon, Annemaria Koekoek en Briste Bulldog met de leerlingen te spelen. Wat heb ik hen zien genieten en wat werd ik daar zelf blij van!

Morgen gaan we op Safari, dus die verhalen kan ik volgende week weer met jullie delen.

Liefs Sandra