Ons vijfde weekje!

Lieve allemaal,

Vrijdag is de schooldag weer begonnen met zingen op het schoolplein en een verhaal van de priester. Het is heel gaaf om te zien en te horen hoe muzikaal de kinderen hier zijn. Er werd zo mooi gezongen dat de rillingen af en toe over mijn lijf liepen. Verder hebben we vandaag een divers dagje gehad. We zijn begonnen in P.P, waar we het over de klassenregels hebben gehad. Vervolgens hebben we deze uitgewerkt door tekeningen te maken, omdat de meeste leerlingen uit deze groep nog niet kunnen lezen. Om 11.00u zijn we vervolgens naar P.3 gegaan om de tafels individueel met de leerlingen te oefenen. De leerlingen uit P.3 zijn even oud als de leerlingen die bij ons in groep 5 zouden zitten en deze leerlingen komen niet verder dan de tafel van één en twee. Dat is ontzettend zonde, want heel veel vaardigheden binnen het rekenonderwijs vragen om het kennen van de tafels. Dit willen we in ons laatste volle weekje dus ook nog oppakken.
’s Middags hebben we een muziekles gegeven aan de leerlingen van P.P en P.1. Wat was dit een ramp. Met deze twee klassen samen kom je op z’n zeventig leerlingen, die allemaal heel enthousiast zijn, waardoor je hen haast niet stil krijgt. Ook hadden de leerlingen vaak een hele andere melodie of een ander tempo, waardoor het helemaal niet meer klopte. Gelukkig hebben de leerlingen het wel ontzettend naar hun zin gehad en was het achteraf toch wel grappig.

Zaterdag en zondag hebben we even gebruikt om bij te komen, eindelijk eens een weekendje niks. We waren alle drie ontzettend moe en je voelt dat je lichaam steeds slapper wordt door alle aanpassingen dat het heeft gemaakt. We hebben beide dagen dus lekker uitgeslapen, de laatste kleding nog gewassen, wat gelezen en in de zon gezeten, als die zich tenminste weer even liet zien. Ook hebben we gezellig films gekeken. Zondag ging dit luieren me toch ook alweer wel vervelen, want twee hele dagen niks doen, is niks voor mij. Ik was blij dat ik maandag weer naar school mocht.

Maandag hebben we ons remedial teaching programma in P.1 uitgevoerd. Naast het lezen met de flashcards hebben wij ook bij alle leerlingen de tafels getest. De leerlingen hebben alleen de tafel van twee en de tafel van drie aangeleerd gekregen en voor de meeste leerlingen was dit nog één groot raadsel. Ze beginnen hier alleen wel een jaartje eerder met het aanleren van de tafels dan in Nederland, dus gelukkig is er nog tijd zat. Verder heb ik met één van mijn remedial teaching leerlingen even gekeken of ze sommige onderdelen al wat beter is gaan begrijpen en met dit meisje krijg ik het steeds meer te doen. Ze weet en snapt ontzettend veel, maar ze krijgt het niet voor elkaar om de klanken die ze hoort te vertalen naar letters. En aangezien de leerlingen hier alles moeten overschrijven, is schrijven een enorm struikelblok voor haar. Het belemmert haar niet alleen in haar werk, maar ook in haar zelfvertrouwen. Ik weet dat ik hier in ons laatste weekje niks meer aan kan doen, maar het is ondertussen wel mijn missie geworden om haar iedere keer weer met een glimlach bij de remedial teaching weg te zien lopen. En gelukkig doet ze dat iedere keer weer.
Tijdens de pauze zijn we nog met de leerkracht van P.1 op de foto geweest. Niet alleen de kinderen gaan er hier echt voor staan, maar ook de leerkrachten. Het is grappig om te zien dat een camera en een foto zoiets bijzonders voor hen is.

Dinsdag heb ik een dagje in P.3 meegelopen. Ik heb met de leerlingen de tafels geoefend, cijferen herhaald en delen door vijf uitgelegd. Ook heb ik de leerlingen na de lunch een brief laten schrijven aan mensen in Nederland. Ik heb er enorm van genoten om de leerlingen zich daar zo voor te zien inspannen. Het was ontzettend grappig om de uiteindelijke brieven te lezen. Pap, mam, Juud, Ruub, Joon en Tim bereid jullie maar vast voor: Jullie gaan ontzettend veel liefdesbrieven ontvangen! Ook hebben we nog een enorm compliment gehad van één van de leerkrachten: ‘Alle mensen met haren op hun arm worden later dik’. Het is maar dat we het weten.
Toen de schooldag voorbij was, zijn we snel naar huis gegaan om nog even van de laatste zonnestralen te kunnen genieten.

Woensdag was een erg leuk, maar hectisch dagje. We hebben onze remedial teaching in P.2 uitgevoerd. Zo hebben we gekeken welke tafels de leerlingen kenden, we hebben hen ondersteunt tijdens de rekenles en we hebben het lezen weer even geoefend met behulp van de flashcards. Het was erg fijn om te kunnen constateren dat de leerlingen erg vooruit zijn gegaan.
Na schooltijd hebben we een opdracht voor de pabo uitgevoerd. We hebben met drie leerlingen uit P.7 een gesprek over pesten gevoerd. Deze leerlingen waren rond de veertien en vijftien jaar oud en het was erg fijn om weer even op een wat hoger niveau met kinderen in gesprek te kunnen gaan. Er kwam al snel naar voren dat er op school helemaal niet gepest wordt. Het begrip pesten betekent voor deze leerlingen de regels overtreden en dat doe je niet. Je hoort te gehoorzamen aan de leerkracht en iedereen met respect te behandelen. Wanneer je de schoolregels overtreedt, moet je je schamen. Het was fascinerend om te zien hoe een andere mindset deze leerlingen hebben in vergelijking met de leerlingen in Nederland.
Om vijf uur zijn we ook nog met de maatschappelijke werkster op bezoek geweest in het weeshuis in het dorpje Senge, waar veel leerlingen van de Bondekoschool wonen. Dit was een erg bijzondere ervaring. De kinderen worden verzorgd door Jane, een erg lieve vrouw, die alleen geen Engels sprak. Zij nam ons mee naar binnen en verzamelde alle kinderen in de woonkamer. Uiteindelijk zaten er tien leerlingen op de grond tegenover ons. Sommige leerlingen herkenden wij in eerste instantie niet eens, doordat zij hun schooluniform niet meer aan hadden. Vervolgens wilde Jane dat alle kinderen zich aan ons voor gingen stellen. Eén voor één gingen ze voor ons staan en vertelden zij hun naam, op welke school zij zitten en in welke klas. Sommige kinderen kwamen ons zelfs op hun knieën een handje geven. Jane liet de kinderen dit doen uit beleefdheid, denk ik. Het gaf ons alleen een erg ongemakkelijk gevoel. Ik probeer het altijd erg te stimuleren dat kinderen zich gelijkwaardig aan mij voelen en dit was nu totaal niet het geval. Het was erg grappig om te zien dat de kinderen die normaal best aanwezig zijn op school, nu ineens verlegen waren. We hebben de leerlingen uiteindelijk wat stuiterballen en opblaasballen gegeven en toen kwamen ze wel los. We hebben nog een poosje heerlijk met hen gespeeld.

Donderdag hebben we onze remedial teaching in P.3 uitgevoerd. Dit blijft een ontzettend leuk en gezellig klasje om in te werken. Ik heb met één leerling het klok kijken geoefend. Aan het begin wist hij echt niet waar hij moest beginnen en aan het einde van het half uur kon hij zelfstandig de opdrachten achter elkaar invullen. Het was heel erg leuk om te zien dat de remedial teaching bij deze leerling weldegelijk nut heeft gehad. Verder hebben we vandaag weer de gymles voor deze groep verzorgd en na de lunch hebben we een creatieve les gegeven. We gaven de leerlingen de opdracht een fantasie dier te tekenen, waarna de leerlingen ons aankeken alsof we gek waren. Het bleek dat de leerlingen hier helemaal niet weten wat fantasie is. Ik heb aan de leerkracht gevraagd waar dat door komt en zij vertelde mij dat dat op school helemaal niet gestimuleerd wordt. Ook komen de meeste leerlingen uit een arm gezin waarbinnen fantasie er helemaal niet toe doet. Ik vond dit erg verbazingwekkend, omdat het Nederlandse kleuteronderwijs onwijs gericht is op de fantasie van de leerlingen.

Volgende week zet ik alweer mijn laatste verslag op dit reisblog! De tijd vliegt!

Liefs Sandra